صدای نیکو و معتدل
ادب، از ویژگی های پسندیده انسانی است و بی ادب، به سر منزل مقصود و سعادت راهی ندارد. به تعبیر زیبای صائب تبریزی: ره مُلک سعادت را تواند بی خطر رفتن به دست خود ز آیین ادب هرکس عصا دارد صدای بلند، از نشانه های بی ادبی و در نظر عموم، زشت ترین صداهاست. هیچ کس دوست ندارد مردم صدایش را ناپسند بشمارند. شخصیت پربهای انسانی نیز ایجاب می کند که آدمی هنگام سخن گفتن، همواره جانب نرمی و اعتدال را نگه دارد، چنان که در سفارش لقمان حکیم، در سوره لقمان آمده است: وَ اقْصِدْ فی مَشْیک وَ اغْضُضْ مِنْ صَوْتِک اِنَّ اَنْکرَ الاَْصْواتِ لَصَوْتُ الْحَمِیرِ؛(لقمان: 19) ای پسر، اعتدال را رعایت کن و از صدای خود بکاه (و فریاد مزن)؛ که زشت ترین صداها، صدای الاغان است.
منبع:www.hawzah.net
هجدهمین پرسش مهر صدای ,لقمان منبع
درباره این سایت