سخنان بزرگان در مورد معاشرت

 

 

 

- همنشین تو از تو به باید/ تا ترا عقل و دین بیفزاید(سعدی)

۲- پای در زنجیر بیش دوستان/ به که با بیگانگان در بوستان( سعدی)

۳- یار بد بدتر بود از مار بد/ تا توانی می گریز از یار بد. مار بد تنها همی بر جان زند/ یار بد بر جان و بر ایمان زند.(مولوی)

۴- یکی از بهترین مسرات دنیا این است که گروهای در یک جا جمع شوند و ساعات فراغت خود را به سخنان شیرین و دلپذیر بگذرانند و روح های آنها به هم نزدیک شده و زبان یکدیگر را خوب بفهمند. و از اسرار یکدیگر خبردار شوند.(لرد آویبوری، انگلیسی)

۵- هر که با بدان نشیند اگر نیز طبیعت ایشان در او اثر نکند، به طرفیت ایشان متهم گردد. و اگر به خرابات رود به نماز کردن، منسوب گردد به خمر خوردن(سعدی).

۶- همسایه ات را دوست بدار، اما دیوار مابین خودتان را از بین مبر(مثل آلمانی).

۷- آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است/ با دوستان مروت با دشمنان مدارا(حافظ).

۸- سلوک و رفتار آیینه ای است که هر کس خود را در آن نشان می دهد(گوته، آلمانی).

۹- معاشرت با مردمان خوش اخلاق و فاضل، مقوی روح جوانان است( ساموئل اسمایلز، اسکاتلندی).

۱۰- مصاحبت با خردمند گنج است، و معاشرت با جاهل تعب و رنج(سقراط، یونانی).

۱۱- زیان رساننده به تو معاشرت سه کس است: آنکه تو را به طرب بدارد، آنکه به فریب مغرورت کند، و آنکه همت او کوتاهتر از همت تو باشد (افلاطون، یونانی).

۱۲- در راه زندگی با نور دانش باید طی طریق کرد و با افراد دانشته دمساز و معاشر بود ( سعدی).

۱۳- یقین است که رفتار حکیمانه یا وضع جاهلانه، همچون بیماری از شخصی به شخص دیگر سرایت می  کند. پس لازم است که مردمان مواظب انتخاب معاشران خود بوده باشند ( ویلیام شکسپیر انگلیسی).

۱۴- همان خواه بیگانه و خویش را/ که خواهی روان و تن خویش را ( اسدی گرگانی).

۱۵- نه چندان درشتی کن که از تو سیر گردند، و نه چندان نرمی که بر تو دلیر گردند (سعدی).

پرسش مهر 18 سعدی ,معاشرت ,آنکه منبع