اخلاق در نهج البلاغه

 

مفهوم شناسي اخلاق

اخلاق، جمع « خُلق » و « خُلُق » است. راغب اصفهاني، لغت شناس برجسته، مي نويسد: « خَلق » و « خُلق » در اصل يکي اند، همچون « شَرب » و « شُرب »، با اين تفاوت که « خَلق » براي بيان کيفيت ها و شکل ها و صورت هايي ويژه شده است که به واسطه ي چشم ديده مي شود و درک مي گردد، و « خُلق » براي بيان نيروها و سرشت ها و ويژگي هايي اختصاص يافته است که با بصيرت فهميده مي شود. (1) ابن فارس، لغت شناس گرانقدر، مي نويسد: مادّه ي « خا و لام و قاف » ( خلق ) به دو معناي اصلي آمده است. يکي « تَقدِيرُ الشَّيء » ( اندازه قرار دادن و اندازه زدن چيزي )، و دوم « مَلَاسَةُ الشَّيء » ( نرم بودن و سهل بودن چيزي ). و « خُلُق » از همين مادّه است به معناي سرشت و ويژگي، زيرا صاحب آن سرشت و ويژگي، بر اين اندازه و خصوصيت قرار داده شده است، و بر انجام دادن آن توانا است. (2)

                                              

منبع:rasekhoon.net

لطفا به ادامه مطلب مراجعه نمایید.

 

 

پرسش مهر 18 اندازه ,سرشت ,خُلق ,براي بيان منبع